Mariana Hernandez itibaren Gleiszellen-Gleishorbach, Germany

mhndzgm4b71

11/15/2024

Kitap için kullanıcı verileri, yorumlar ve öneriler

Mariana Hernandez Kitabın yeniden yazılması (10)

2019-12-01 01:40

Gökkuşağı Gece Çıkar TrendKitaplar Kütüphanesi

Tarafından yazılmış kitap Tarafından: Ihlamur Kitap

سلام حال همه­ ی‌ ما خوب است، ملالی نیست جز گم­ شدنِ گاه به گاهِ خیالی دور، که مردم به آن شادمانیِ بی‌سبب می‌گویند، با این همه، عمری اگر باقی بود، طوری از کنارِ زندگی می‌گذرم، که نه زانویِ آهویِ بی‌جفت بلرزد، و نه این دلِ ناماندگارِ بی‌درمان. تا یادم نرفته است بنویسم، حوالیِ خواب­هایِ ما سالِ پربارانی بود. می‌دانم همیشه حیاط آنجا پر از هوایِ تازه­ ی‌ باز نیامدن است. اما تو لااقل، حتی هر وهله، گاهی، هر از گاهی، ببین انعکاسِ تبسمِ رؤیا، شبیهِ شمایلِ شقایق نیست. راستی خبرت بدهم، خواب دیده‌ ام خانه­ ای خریده‌ ام. بی‌پرده، بی‌پنجره، بی‌در، بی‌دیوار ... هی بخند. بی‌پرده بگویمت: چیزی نمانده است، من چهل ساله خواهم شد، فردا را به فال نیک خواهم گرفت، دارد همین لحظه یک فوج، کبوترِ سپید از فرازِ کوچه ی ما می‌گذرد، باد، بوی نام­ هایِ کسان من می‌دهد. یادت می‌آید رفته بودی خبر از آرامش آسمان بیاوری؟ نه «ری‌را» جان! نامه‌ ام باید کوتاه باشد، ساده باشد، بی­حرفی از ابهام و آینه، از نو برایت می‌نویسم. حالِ همه­ ی‌ ما خوب است، اما تو باور نکن بیا برویم روبرویِ بادِ شمال، آن سویِ پرچینِِِ گریه­ ها، سرپناهی خیس از مژه­ هایِ ماه را بلدم، که بی­راهه­ ی دریا نیست. دیگر، از این همه سلامِ ضبط شده، بر رویِ آدابِ لاجرم، خسته­ ام. بیا برویم، آن سویِ هرچه حرف و حدیث امروزست، همیشه سکوتی برای آرامش و فراموشی ما باقیست. می­توانیم حتی بدون تکلم خاطره­ ای کامل شویم. می­توانیم دمی در برابرِ جهان، به یک واژه­ ی ساده قناعت کنیم. من حدس می­زنم از آغازِ آن همه سال و ماه، هنوز بیت ساده­ ای از غربتِ گریه را به یاد خواهم آورد، من خودم هستم، بی­خودی این آینه را روبروی خاطره مگیر، هیچ اتفاق خواستنی رخ نداده است. تنها شبی هفت ساله خوابیدم، و بامدادان هزارساله برخاستم دارم هی پا به پایِ نرفتن، صبوری می‌کنم. صبوری می‌کنم تا تمامِ کلمات عاقل شوند. صبوری می‌کنم تا ترنمِ نامِ تو در ترانه کاملتر شود. صبوری می‌کنم تا طلوعِ تبسم، تا سهمِ سایه،‌ تا سراغِ همسایه. ... صبوری می‌کنم تا مَدار، مُدارا، مرگ. تا مرگ، خسته از دق‌ البابِ نوبتم. آهسته زیرِ لب ... چیزی، حرفی، سخنی بگوید، مثلا: وقت بسیار است و دوباره باز خواهم گشت. هـِه. مرا نمی‌شناسد. مرگ، یا کودک است هنوز و یا شاعران ساکت­ اند. حالا برو ای مرگ، برادر، ای بیمِ ساده‌ ی آشنا، تا تو دوباره بازآیی، من هم دوباره عاشق خواهم شد حداقل می‌دانم، اول انسانم، بعد هم اندکی شاعر...! رسمی معمولی‌ ست. آورده‌ اند که شـِـبْلی خود را به بهایی فروخت، و من در پیِ میزانِ آن بهاء، خود را به تبسمِ یک فرشته فروختم. تو که می‌فهمی «ری‌را». ما عشق را درنمی‌یابیم. همچون گُل ... که عطرِ خویش را. «ری‌را» ... همین دیشب یک ستاره داشت گولم می‌زد. خودت که می‌دانی، من ساده‌ ام پرسیدم: چه‌ کارم داری؟ گفت: بیا خوابِ سیمرغ ببینیم. «ری‌را» ... من نرفتم. می‌گویند: کوهِ قاف جن دارد. عیبی ندارد «ری‌را» یک روز گریبانِ خود را خواهم گرفت و به او خواهم گفت: در خوابِ هیچ کبوتری، این‌ همه، آسمانِ گلگون نبوده است، و من، زیرِ همین آسمان بودم و من فکر می‌کردم خوابِ آینه می‌بینم. اما وقتی که صبح شد، سایه‌ یِ درختی از دور پیدا بود

Okuyucu Mariana Hernandez itibaren Gleiszellen-Gleishorbach, Germany

Kullanıcı, bu kitapları portalın yayın kurulu olan 2017-2018'de en ilginç olarak değerlendirdi "TrendKitaplar Kütüphanesi" Tüm okuyucuların bu literatürü tanımalarını tavsiye eder.