Cumhuriyet Türkiyesi'Nde Bir Mesele Olarak İslam 2 - İsmail Kara kitap serbest oDF biçim

Arianna Chan Chan ariannach — Teknik olarak bu kitaba iki buçuk yıldız verirdim ama sonuçta çok fazla sorun yaşadığım için bunun tam üç değere değeceğini düşünmüyordum. Bu kitabın en büyük başarısı, Strasser'ın evsiz çocukların yedek değişim için yalvarmak ve donut gibi en sağlıklı olmasa bile bulabildikleri yiyecekleri yiyerek nasıl yaşadıklarını göstermesidir. Özellikle iyi bir sahne, Rainbow ve Belki temiz hissetmek için umutsuz olduklarını, bir kütüphane banyosunda kendilerini yıkamayı denediklerini düşündüm. Her şey gerçekten birisinin hayatta kalacağını ve New York şehrinin sokaklarında yaşamak için evlerinin yaşamlarının ne kadar kötü olması gerektiğini gösterdi. Beni okuyucu olarak rahatsız eden bir şey sokak isimleriydi. Belki de belki de Maybe’ın adında olduğu gibi, cinsiyete özgü olmadıkları için kafa karıştırıyordu. Belki de bir kız olduğundan emin olmadan önce dört bölümüm vardı. Yazar ayrıca Maggot veya OG'nin neden isimlerini aldığına dair herhangi bir ipucu vermedi. Kendi fikirlerim var, ama sokak adlarının kökenleri hakkında hiçbir şey açıklanmadı. Bu muhtemelen kulağa korkunç gelecektir, ancak bu kitapla ilgili bir başka sorunum, karakterlerle hiçbir zaman bağlantı hissetmediğimdi; bunun nedeni muhtemelen çok fazla olması ve belki de zamanının çoğunu sokaklarda dolaşırken geçirmesidir. Evet, evsizler çünkü korkunç hayatlardan kaçmak istediler, ama her bir kişiliğin gerçekten iyi bir anlamını alamadım, her karakter sadece para almak için kendini satan 2Moro gibi evsiz bir insanın farklı bir etiketini dolduruyor gibiydi. ve otorite ile büyük sorunları olan ve sadece dünyanın bitmesini isteyen Maggot. Ancak evsiz oldukları için, bu, her gün hayatta kalmak için ne kadar umutsuz olabileceğini ve hiçbir şey olarak görülmeme tutumunu göstermeye yardımcı olur. Bir yanda, Jewel bana müzikal, “Kira” dan bir sürü Melek hatırlattı ve tesadüfen, Belki ve diğer evsiz çocuklar da “Kira” ayarı olan Alphabet City'de takılıyorlar. Kitap, Rainbow'un ölümünden sonra dürüst bir şekilde iyileşir, çünkü o zaman belki de sokak “kabilesi” nin sonuncusu ve sokaklara ait olmadığını bildiği için Tears'ın ailesine geri dönmesine yardımcı oluyor. Gözyaşları (gerçek adı Nikki) büyükanne ve büyükbabasına geri dönerken, gelecek Belki için belirsizdir (gerçek adı Jesse, kitabın arkasında gördüğümde onun bir çocuk olduğunu düşündüğüm bir başka neden) ama işlerin onu aradığı ve sokaklarda yaşayamayacağını fark ettiği için daha iyi olacağı kesin bir ton, orada sadece “kabilesi” nin geri kalanı gibi ölebilir. Doğru, sevgi dolu aileyi sonunda Tears'ın yaptığı gibi almıyor, ancak kitabı gerçekçi tuttuğu ve okuyucunun Belki de ne olacağına karar vermesinden dolayı memnun oldum.

Doctor Print _octorprint — ausome.

Crystal Yin yjh1989112f262 — Just re-read and it's as good as ever. Next step: try reading it in German...

Glenda Barbosa glendabarbosa — Is it a Vermeer or isn't it? That is the thread that holds these eight short stories together. Susan Vreeland takes us on a journey back in time that starts with the current owner of a beautiful painting thought to be one of the lost paintings of the Dutch artist Vermeer. As we approach each sub-story we travel back a little further in time to each previous owner of the painting and how owning it has affected their lives. Set mostly in Holland and The Netherlands the Dutch names for places can be a bit difficult to pronounce but do not detract from the overall power of this small book. Each individual story line is easy to follow. My only question would be what ultimately happens to the current owner of the painting (who is afraid to show it to the world since his father obtained it through his position with the German police during WW II).

Dee Wilcox deewilcox — A fun read. I decided that trying to derive a lot of meaning and symbolism from it is missing the mark. It really is meant to be just plain nonsense.

Daniel Vera danivera8 — J. M. Coetzee's pseudo-novel, "Diary of a Bad Year," is almost, but not really, once you accept his concretismo terms of writing, irritating to read. He sections off each page into three vantage points of view by the three main characters. The first section on the pages is the typed manuscript of the author's, (thinly disguised as Coetzee, himself), "Strong Opinions," comprising all subjects from "01. -On the Origins of the State," through "24. -On Dostoevsky." The second section on the pages is the voice of the erotic, yet compassionate, downstairs neighbor, a Filipina woman named Anya, whom the aging author hires to type his manuscript. The third section on each page concentrates on the relationship Anya has with her live-in lover, Alan, who gradually and predictably becomes jealously obsessed with Anya's daily meetings with the famous, old author upstairs. Alan tries unsuccessfully to engage Anya in a plot to steal the old man's money. Anya refuses to accomodate Alan's avaricious greed and leaves him, once the manuscript is finished. She winds up quite liberated after the experience of being honored by the old author's attentions and his literary works over the period of time she works for him. Alan, by contrast, remains full of sour grapes, and can only find fault with the author's work on every envious level imaginable. It took me awhile to enjoy the book. After all, I had just read the epic masterpiece by Roberto Bolano, "2666," and had to adjust my expectations to the different, more insular and almost parable-like work of Coetzee in the "Diary of a Bad Year." The three-tiered arrangement of the novel is both clever and poignant, making clear the differences among face-to-face communications, the exchanges behind one's back, and the words that eventually wind up being published, in German no less, without the back stories.

Marie Elisa marievalente — I can't wait till she finishes this! I bet it's twice as long as Twilight by the time she's done!! =)