Aslolan Devrimin Gündemidir 3 itibaren Kaldıraç Yayınevi içinde LIT biçim

Flysh Lead foreverlysh — Charles de Lint favori yazarlarımdan biri, ancak Charles de Lint yerine sürekli Derek de Lint yazmam başka türlü düşünmenize neden olabilir. Zaten sadece "Mavi Kız" gibi muazzamlığa dayanan birkaç yıldır en iyi yazarlarımdan biri. Yazdığı her şeyi okumak istiyorum, kolay bir iş değil çünkü çok yazdı, ancak şimdiye kadar sadece oeuvre'den iki kitap cilaladı (bu ve "Küçük (Grrl) Kayıp"). Her ikisi de, tesadüfen, Chick Lit Çarşamba kitapları olarak değerlendirecek kadar olağanüstü. De Lint'in kitaplarının çoğunda olduğu gibi, bu roman Newford'da geçiyor ve sık sık ilişkilendirildiği kentsel fantezi türüne sıkıca dayanıyor. Hikaye, yatak odasında gerçekleşen gece ritüelini, belki de rüyayı veya belki de gerçekliği tanımladığı için "Şimdi" başlığıyla açılıyor: Beni uykudan çeken bu hafif sesle başlıyor: bir toplulukta çalınan bir tür calliope müziği aletleri kümesi. Sanki yatak odamın bazı gizli köşelerinde sessizce çalan düzensiz bir orkestra varmış gibi, yanındaki kapıdaki duvarlardan bir Tom Waits şarkısının yankısı gibi. Rinky-dink piyano, teneke gibi boynuzları ve kazoos, plastik telli minyatür gitarlar, garip perküsyon. Imogen'in dolabından paramparça olan ürpertici karakterlerin, "kelimeler ve paçavralardan ve dallardan, yün ve kürk, deri ve kemik parçalarından oluşan patchwork yaratıklar" ve ardından hayali arkadaş Imogen'in bıraktığı Pell-mell ile ortaya çıkıyor. yıllar önce şimdi inişli çıkışlı yıllar korkutucu hale geldi. Pelly, Imogen'in yorganına “Seni yanlardan özledim” diyerek ulaştığında, bu uğursuz bir şey mi yoksa bir sevgi mi? Sadece zaman gösterecek. Imogen'in şimdi nasıl bu kadar garipleştiğini açıklamak için De Lint, Imogen'in geçmişine bakarak geriye doğru çalışıyor. Özellikle, kitabın bir sonraki bölümüne "Sonra" adı verilir ve Imogen, annesi ve erkek kardeşi Jared ile Newford'a taşındıktan hemen sonra başlar. (Kitap, iki nokta zamanın üçte biri kadar yakınlaşana kadar değişen uzunluktaki "Şimdi" ve "Sonra" segmentleri arasında dönüşümlü olarak yer alıyor.) Aslında bu romanın nesir ve yapısı hakkında daha fazla zaman harcayabilirim, çünkü her ikisi de detay bakımından zengindir. Ama öte yandan, bunu yapmaya devam edersem, bu derlemede kitabın tamamını alıntılayacağım gibi hissediyorum. Bu inanılmaz. Pek çok dakika detayına girmek yerine, kitabın anlatımını paylaşan üç karakter hakkında bazı temel bilgiler (doğru, üç birinci şahıs anlatıcı, çılgın!) Zeki okuyucular tahmin edebileceği gibi, Imogen yıldızdır roman ve başlıkta adı geçen "mavi kız". Cliff Nielsen'in fantastik kapak resmi, tesadüfen, Imogen'i kendim nasıl hayal ederdim. Her neyse, Newford'a taşınmadan önce, Imogen okuyucuların tanıyacağı ve seveceği tuhaf karakter değildi. Geride kalan zor kısmı dışında geride bırakmaya çalıştığı bir geçmişi var. Imogen, Stargirl-esque tarzında kendini yeniden keşfetmeyi sever. Yeniden keşfinin bir parçası olarak Imogen, ister beğensin ister beğenmesin, Maxine olduğu ortaya çıkan yeni bir arkadaşa ihtiyacı olduğuna karar verir. Maxine, Imogen'in olmadığı her şeydir - geeky, bookish ve meek - o da Imogen'in bir arkadaşta ihtiyaç duyduğu her şeydir (ve tersi). Denkleme ekleyin: Adrian, zamanını meleklerden kaçınarak geçiren yalnız bir hayalet; sözde hayali arkadaş ve bir grup kötü periler ve eylem ve gerilim ile bir arsa tüm kazançlar var. Aynı zamanda, De Lint'in buradaki metni zengindir. Bazen "zengin", "yoğun" için bir örtmece olmakla birlikte bu durumda değildir. Nesir, yalnızca hikaye içinde güçlü bir yer hissi yaratmakla kalmaz, aynı zamanda okuyucuların karakterlerin her birini gerçekten tanımasına yardımcı olur. Yazma asla çok uzun görünmüyor, daha ziyade De Lint, her bilgi veya tanım parçasını bir bütün olarak öykü için hayati hissettirmeyi başarıyor - yazı o kadar sıkı. Bunun yanı sıra, takdirle geniş bir zaman kapsamını yöneten arsa, ilk cümleden son cümleye kadar mükemmeldir.

Alexa Night _lexaxxx_ight — Flipping Out is a fast paced murder mystery. The cops are well-written, likeable characters who are quicker with their wits than with their guns. The plot twists and turns, leading in several unpredictable directions, finally culminating in a terrific surprising conclusion. I highly recommend this book to any mystery or humor fans. Very funny and thrilling.

Kumar Raja kumarrajabfa — 'How NOT to Write a Novel' is a very funny, witty, and effective guide for aspiring and published authors alike to better understand the creative downfalls that prevent a novel from being published. The authors were delightfully entertaining as they outlined mistakes and issues they see when reviewing novels and share their insights with a sample piece for every issue. I was immediately drawn into the book and although I'm not at the stage for revision of my novel yet, I learned a lot. I plan on going back and reading this book when I complete writing my own. My favourite thing about this book was how it made me literally laugh out loud. The authors do not present their lessons with 'do not write dream sequences', but take on a more conversational approach with "... it is now understood that reading page after page of characters' dreams about building walls with bricks of anguish is about as interesting as, well, listening to an actual stranger tell you about his actual dreams. A good approach is to allow one dream per novel. Then, in the final revision, go back and get rid of that, too." Both authors are authors of published works themselves and have been through the publishing scene; one actually worked as a publisher and editor and the other had taught writing. Their resumes back up that they know what they’re talking about and that lends credit to what they describe and explain in this book. I highly recommend this book to anyone who has an interest in writing. Even if you aren’t the researching and learning type and write from the heart, this book is at least very entertaining.